Andrzej Drzycimski


Andrzej Józef Drzycimski, urodzony 30 października 1942 roku w Chełmży, to postać o wieloaspektowej karierze. Jest polskim historykiem i dziennikarzem, który zdobył uznanie nie tylko w środowisku naukowym, ale także w szerokim kręgu społecznym.

Drzycimski był również aktywnym działaczem opozycji w czasach PRL, co z pewnością wpłynęło na jego późniejsze zaangażowanie w życie publiczne po transformacji ustrojowej w Polsce. W latach 1990–1994 pełnił funkcję rzecznika prasowego prezydenta RP Lecha Wałęsy, co stanowi ważny etap w jego zawodowej drodze.

Życiorys

Andrzej Drzycimski, syn Józefa, który pracował jako urzędnik w dyrekcji okręgowej Poczty Polskiej, oraz Stefani z domu Wendorff, przyszł na świat w rodzinie, która po II wojnie światowej osiedliła się w Gdańsku. W dramatycznych okolicznościach, które miały miejsce w 1990 roku, doszło do tragicznej śmierci jego rodziców, którzy zginęli w wypadku drogowym.

W 1960 roku Andrzej Drzycimski ukończył VIII Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku, a pięć lat później w 1965 roku zdobył dyplom na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kolejny krok w jego akademickiej karierze nastąpił w 1976 roku, kiedy uzyskał stopień doktora w dziedzinie historii. W 1997 roku rada Wydziału Nauk Historycznych UMK w Toruniu nadała mu stopień doktora habilitowanego, jednak jego decyzja nie zyskała akceptacji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Swą karierę zawodową rozpoczął jako nauczyciel, ale również pracował w różnych instytucjach, takich jak Biblioteka Gdańska PAN, Muzeum KL Stutthof oraz Instytut Bałtycki. Jako dziennikarz współpracował przez kilkanaście lat z „WTK” oraz „Słowem Powszechnym”.

W 1980 roku, Andrzej Drzycimski był jednym z sygnatariuszy listu dziennikarzy, który został skierowany do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Po wydarzeniach z sierpnia 1980 roku z pełnym zaangażowaniem włączył się w działalność NSZZ „Solidarność”, publikując swoje teksty w prasie związkowej. Niestety, w czasie stanu wojennego, został internowany od 13 grudnia 1981 roku do 8 lipca 1982 roku.

W 1985 roku, wspólnie z Adamem Kinaszewskim, opublikował „Dziennik internowanego”, który zawierał relacje z jego pobytu w obozie internowania. Poza tym, panowie stworzyli również pierwszą biografię Lecha Wałęsy, zatytułowaną „Droga nadziei”. Po upadku komunizmu w 1990 roku, Andrzej Drzycimski objął stanowisko rzecznika prasowego Lecha Wałęsy, przewodniczącego NSZZ „S”. Po jego wyborze na prezydenta, Andrzej został kierownikiem Biura Prasowego Prezydenta RP oraz rzecznikiem prasowym prezydenta.

Jednak w 1994 roku, zrezygnował z pełnionych funkcji, aby skupić się na działaniach społecznych. W tym samym roku założył Fundację św. Wojciecha, z siedzibą w Gnieźnie, a także publikował artykuły w kwartalniku społeczno-politycznym „Przegląd Polityczny”.

Poza działalnością publicystyczną, Andrzej Drzycimski zajął się również działalnością dydaktyczną. Współpracował z różnymi uczelniami, w tym był prorektorem Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni oraz profesorem i kierownikiem Zakładu Systemów Komunikowania i Public Relations w Wyższej Szkole Zarządzania i Prawa im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie.

Życie prywatne

Andrzej Drzycimski jest mężem Krystyny, która pracuje jako nauczycielka matematyki. Razem wychowują dwie córki: Sabinę i Lucynę.

Publikacje

Andrzej Drzycimski to postać niesamowicie płodna w dziedzinie publikacji literackich. Podjął się wielu tematów, co odzwierciedla bogata lista jego dzieł. Poniżej znajduje się zestawienie najważniejszych z nich:

  • osiem dni w Polsce, Editions Spotkania, Paryż 1984,
  • dziennik harcerza i Szarotki (przygotowanie do druku, komentarz), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986 (nagroda „Polityki” w 1986),
  • wojna zaczęła się na Westerplatte, Krajowa Agencja Wydawnicza, Gdańsk 1989,
  • major Henryk Sucharski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1990,
  • prezydenci Polski (współautor), Wyd. Sejmowe, Warszawa 1991,
  • komunikatorzy. Wpływ, wrażenie, wizerunek, Branta, Warszawa 2000,
  • droga nadziei (współautor), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2006,
  • Gdańsk według Lecha Wałęsy (współautor), Urząd Miejski w Gdańsku, Gdańsk 2008,
  • westerplatte 1939. Przed szturmem, Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2009,
  • reduta Westerplatte (współautor), Oficyna Gdańska, Gdańsk 2014,
  • dziennik internowanego (grudzień 1981 – grudzień 1982) (współautor), Oficyna Gdańska, Gdańsk 2014,
  • dwutomowa monografia: t. 1: Westerplatte. Reduta w budowie 1926–1939, t. 2: Westerplatte. Reduta wojenna 1939, Fundacja Gdańska, Gdańsk 2014,
  • westerplatte. Kulisy niemieckiej wojny propagandowej, Muzeum Gdańska, Oficyna Gdańska, Gdańsk 2019.

Każda z tych publikacji wnosi coś istotnego do polskiej literatury i historii, ukazując niezwykłe spojrzenie autora na wydarzenia oraz postaci, które ją kształtowały.

Odznaczenia i wyróżnienia

Andrzej Drzycimski jest osobą o znaczących osiągnięciach, co znalazło odzwierciedlenie w wielu odznaczeniach oraz wyróżnieniach, które otrzymał w ciągu swojej kariery. Do jego najważniejszych nagród należy zaliczyć:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2021 roku,
  • Krzyż Wolności i Solidarności, który otrzymał w 2012 roku,
  • Medal „Pro Patria”, przyznany w 2024 roku,
  • Order Narodowy Zasługi, otrzymany we Francji w 1991 roku,
  • Medal św. Wojciecha, przyznany w 2015 roku,
  • Medal Prezydenta Miasta Gdańska, również z 2015 roku,
  • Medal „De nihilo nihil fit” od marszałka województwa pomorskiego,
  • Złota odznaka Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk”,
  • Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka, przyznana w 1981 roku,
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu Radia i Telewizji za twórczość radiową, otrzymana w 1991 roku,
  • Nagroda Główna im. Witolda Hulewicza za dwutomową monografię Westerplatte, przyznana w 2015 roku,
  • Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, przyznana w 2016 roku.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k Drzycimski Andrzej. gedanopedia.pl. [dostęp 07.11.2024 r.]
  2. Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl. [dostęp 07.11.2024 r.]
  3. Upamiętnienie osadzonych w obozie internowania w Strzebielinku. kombatanci.gov.pl, 20.08.2024 r. [dostęp 20.08.2024 r.]
  4. Kinaszewski Adam. gedanopedia.pl. [dostęp 23.12.2022 r.]
  5. Laureaci medalu św. Wojciecha. gdansk.pl. [dostęp 06.02.2021 r.]
  6. Marek Adamkowicz: Andrzej Drzycimski „Zasłużonym dla historii”. dziennikbaltycki.pl, 25.12.2015 r. [dostęp 26.12.2015 r.]
  7. Wiktor Pepliński. Przeobrażenia systemu prasy gdańskiej w latach 1989–1996. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 17, s. 57, 1997 r.
  8. M.P. z 2021 r. poz. 1022.
  9. M.P. z 2012 r. poz. 1002.

Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":

Stanisław Nehring | Jan Kulpiński | Maria Dormowicz

Oceń: Andrzej Drzycimski

Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:19