Jan Kulpiński, urodzony 27 grudnia 1922 roku w Chełmży, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego górnictwa oraz polityki. Był on zauważalnym przedstawicielem swojego czasu, który odegrał istotną rolę w zarządzaniu branżą górniczą w Polsce.
Kulpiński pełnił funkcję ministra górnictwa i energetyki w latach 1974–1976, a później, w okresie 1976–1977, był ministrem górnictwa. Jego kadencje były czasem przekształceń, które miały znaczący wpływ na rozwój sektora górniczego w kraju.
Życiorys
Jan Kulpiński, w trakcie drugiej wojny światowej, został zmuszony do pracy przymusowej w Niemczech. W 1944 roku udało mu się uciec i dołączyć do francuskiego ruchu oporu. Po wojnie, w ramach 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych, zdał maturę w polskim liceum matematyczno-fizycznym. W 1946 roku złożył egzamin maturalny we Włoszech w Turynie.
W latach 1945–1947 kontynuował edukację na Politechnice w Turynie, a następnie przeniósł się na Politechnikę Londyńską. Po powrocie do Polski w 1947 roku, w 1951 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera górnika na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
W latach 1950–1968 pracował w różnych kopalniach węgla, takich jak „Bobrek”, „Rokitnica”, „Ludwik”, „Miechowice”, „Mikulczyce” oraz „Siemianowice”, gdzie pełnił funkcję dyrektora w Miechowicach i Siemianowicach. W okresie 1968–1974 zasiadał na stanowisku dyrektora generalnego Bytomskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego.
W 1956 roku Kulpiński wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, aktywnie uczestnicząc w pracach komitetów na różnych szczeblach, m.in. w Miechowicach oraz Bytomiu. W 1975 roku był delegatem na VII Zjazd PZPR, a w latach 1975–1980 pełnił funkcję zastępcy członka Komitetu Centralnego PZPR, jednak w maju 1981 roku został usunięty z partii.
Jego działalność polityczna obejmowała również stanowiska ministerialne. Od 24 września 1974 do marca 1976 roku był ministrem górnictwa i energetyki, a następnie, do końca marca 1977 roku, ministrem górnictwa w rządach Piotra Jaroszewicza. Od 14 stycznia 1978 roku reprezentował Polskę w Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie, posiadając tytuł radcy-ministra pełnomocnego.
W 1955 roku Jan Kulpiński został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za swoją działalność.
Życie prywatne
Jan Kulpiński był synem Wincentego i Władysławy, z domu Dobrak, a także miał czterech braci. W jego życiu prywatnym istotną rolę odgrywała żona, Helena.
Przypisy
- M.P. z 1956 r. nr 13, poz. 202
- a b Informacje na portalu MyHeritage
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Maria Dormowicz | Andrzej Drzycimski | Stanisław NehringOceń: Jan Kulpiński