Jerzy Gołębiewski

---

Życiorys

Jerzy Gołębiewski przyszedł na świat 28 grudnia 1927 roku w Chełmży, w rodzinie zegarmistrza Jana oraz Łucji Koepke, córki drogerzysty. Jego rodzina przeniosła się do Bydgoszczy w 1937 roku, gdzie syn rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej im. Stanisława Staszica.

Losy w czasie II wojny światowej

W czasie II wojny światowej, po zajęciu Bydgoszczy przez Niemców we wrześniu 1939 roku, Jerzy kontynuował edukację w szkole dla dzieci polskich, gdzie wykładano w języku niemieckim. Po zakończeniu nauki rozpoczął praktykę jako zegarmistrz w warsztacie ojca, zdobywając doświadczenie, które pozwoliło mu zdać egzamin czeladniczy. W lipcu 1944 roku został przymusowo wysłany do Werben pod Magdeburgiem, gdzie musiał pracować w polu, czyścić kloaki oraz odbywać szkolenie wojskowe. Jego losy były dramatyczne; po przerzuceniu na granicę niemiecko-holenderską, w trudnych warunkach kopał umocnienia wojskowe.

W grudniu 1944 roku Jerzy powrócił do Bydgoszczy, ale szybko został powołany do Wehrmachtu i skierowany do Frankfurtu nad Odrą, gdzie przeszedł intensywne szkolenie wojskowe. W lutym 1945 roku został przerzucony na front, biorąc udział w walce z Armią Czerwoną. Jako jeden z nielicznych, udało mu się uciec z okrążonego przez Rosjan Frankfurtu nad Odrą. Po ucieczce, został ranny w nogę i trafił do szpitala w Luckenwalde, z którego w końcu się wydostał, aby pieszo dotrzeć do Chociebuża, a następnie kontynuować podróż do Rawicza, skąd powrócił do Bydgoszczy.

Praca duszpasterska do 1972 r.

Po wojnie, Jerzy zapisał się do Liceum dla Dorosłych, łącząc naukę z pracą w rodzinnym warsztacie. Po zdaniu egzaminu dojrzałości 2 lipca 1948 roku, wstąpił do Seminarium Duchownego w Gnieźnie, studiując także w Poznaniu oraz ponownie w Gnieźnie od 1953 roku. 27 maja 1954 roku przyjął święcenia kapłańskie, po czym rozpoczął pracę jako wikariusz w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Toruniu-Podgórzu. W lipcu 1957 roku Jerzy przeniesiony został do Archidiecezji Warszawskiej i objął duchową służbę w parafii św. Jakuba w Skierniewicach, gdzie łączył obowiązki duszpasterskie z nauczaniem religii w liceum, aż do momentu, gdy został odsunięty od nauczania po zorganizowaniu pielgrzymki do Częstochowy.

W 1959 roku Jerzy trafił do kościoła Świętej Trójcy w Bydgoszczy jako wikariusz, a cztery lata później przeniesiono go do Złotnik Kujawskich, gdzie, mimo pełnienia funkcji wikariusza, de facto działał jako proboszcz. 1 listopada 1963 roku został mianowany proboszczeniem parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Cierpicach, gdzie z wielką starannością zajął się stanem kościoła, przygotowując go do liturgii posoborowej i realizując wiele prac budowlanych.

W kolejnych latach Jerzy był związany z kościołem Świętego Ducha we Wrześni, gdzie pełnił posługę duszpasterską od września 1968 roku do maja 1972 roku.

Działalność w Bydgoszczy

15 maja 1972 roku został proboszczem parafii Świętej Trójcy w Bydgoszczy, którą znał już z czasów, gdy był tam wikariuszem w latach 50. W okresie 24 lat swojej pracy w tej parafii, Jerzy zainicjował różnorodne działania duszpasterskie, w tym Duszpasterstwo dla Służby Zdrowia i Głuchoniemych, Duszpasterstwo Akademickie, czy Duszpasterstwo Rodzin i Poradnictwa Rodzinnego. Tworzył również organizacje dla różnych grup zawodowych oraz Stowarzyszenie Młodzieży Katolickiej. W jego inicjatywach znalazły się także spotkania ekumeniczne oraz powstanie Klubu Książki i Prasy Katolickiej. Na początku lat 80. zainicjował Punkt Apteczny „Solidarność”.

Prowadził również działania na rzecz zabytkowego kościoła, odnowił kaplicę Świętego Krzyża, a także modernizował instalacje, w tym wybudował nowy dom katechetyczny w latach 1983-1986. Odnowił elewację kościoła oraz przeprowadził wiele prac konserwatorskich, włączając w to rynny i dachem wybudowane z blachy miedzianej. Jerzy dbał o wygląd kaplic na cmentarzu parafialnym, położonym na przedmieściu Jary.

W 1979 roku został mianowany dziekanem dekanatu Bydgoszcz III, a w 1983 roku papież Jan Paweł II nadał mu tytuł Kapelana Honorowego. Przez lata współpracował z Towarzystwem Miłośników Miasta Bydgoszczy, a także był autorem publikacji pt. „Pan jest moim Pasterzem” (Bydgoszcz, 1995), poświęconej kościołowi i parafii Świętej Trójcy.

Jerzy Gołębiewski zmarł 15 lutego 1996 roku w Warszawie, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz parafialny Świętej Trójcy w Bydgoszczy.

---

Oceń: Jerzy Gołębiewski

---